امشب وقتی بعد از مدتها وبلاگم را باز کردم تا یک سری به دوستای وبلاگی ام بزنم هیچ چیز نمی تونست من را به اندازه ای خوشحال کنه که وقتی وبلاگ دوستم آزاده را باز کردم و مطلبش را می خوندم دیدم هنوز هم در خاطرش هستم و من را یاد کرده بعد از چند ثانیه اما کمی دلم گرفت و یاد روزهای خوبی افتادم که با دوستای مهربونم فرناز حمیده و ازاده درباره موضوعات مختلف صحبت می کردیم و گاهی هم سنگ صبور هم می شدیم
در هر حال از اینکه هنوز توی خاطرشون هستم خوشحالم و احساس خوبی دارم و برای همشون آرزوی سلامتی و شاد کامی می کنم این بوس برای همه دوستای مهربون و خوب 
